Wychowywać to kochać i wymagać.
Rodzina to pierwsza szkoła kształcenia miłości.
„Dziecko o tyle jest zdolnym do kochania o ile było kochanym.”
Każdy, dorosły człowiek pełni w swoim życiu rozmaite role. Do pełnienia roli zawodowej przygotowuje się poprzez zdobywanie wiedzy, odpowiednich kwalifikacji, doświadczenie. Jedną z najtrudniejszych i najodpowiedzialniejszych ról pełnionych w życiu dorosłego człowieka to rola rodzica, rodzica świadomego, kochającego, odpowiedzialnego za prawidłowy rozwój dziecka. Wychowanie zawsze było, jest i będzie sztuką trudną. Wzorce wychowawcze wyniesione z domu rodzinnego wpływają znacząco na to jakim jesteśmy rodzicem. Wychowanie wymaga dużo mądrej miłości, ukierunkowanej na prawdziwe dobro dziecka. Dziecko nie rodzi się ani dobre, ani złe, ani grzeczne, posłuszne, pilne, ani też uparte, leniwe, samolubne itp. Staje się z biegiem lat takie jakie stwarzane ma przez rodziców warunki życia i wychowania.
Prawidłowy proces rozwoju dziecka zależy od postaw rodziców wobec dziecka.
Od pierwszych miesięcy życia dziecka rodzice powinni pamiętać o tym, że jest ono małym człowiekiem i że od samego początku należy wyrabiać w nim takie cechy charakteru i takie przyzwyczajenia, jakie chcielibyśmy widzieć u niego, gdy dorośnie.
Dziecko postrzega siebie takim jakie widzi je rodzic.
Należy pamiętać także o bardzo ważnym czynniku, który decyduje o efektach wychowania, jest nim więź rodziców z dzieckiem. Miłość, która jest fundamentem wszelkich relacji rodzic- dziecko zapewnia, że normy, wartości, postawy i zachowania przyjmowane są w sposób naturalny, z dużą ufnością i otwartością. Jakość i siła uczuć mają z całą pewnością wpływ na skuteczność oddziaływań wychowawczych. Dlatego najskuteczniejsza definicja wychowania brzmi – wychowywać to kochać i wymagać!
Ważne zadania rodziców w relacji dzieckiem:
1. Wyznaczanie granic - wyrażanie oczekiwań i ograniczeń w taki sposób, aby były one przez dziecko respektowane, a więc konsekwentnie i z szacunkiem dla dziecka;
2. Rozpoznawanie, wyrażanie i akceptowanie uczuć, w tym tzw. trudnych, w duchu poszanowania godności osobistej człowieka;
3. Aktywne, wspierające słuchanie;
4. Motywowanie dziecka do współdziałania, wdrażania do obowiązków szkolnych i domowych;
5. Modyfikowanie niepożądanych lub nieodpowiednich zachowań dziecka bez stosowania jakichkolwiek form przemocy;
6. Uwalnianie dzieci od grania narzuconych ról w domu i w szkole;
7. Wspieranie procesu usamodzielniania się dziecka;
8. Budowanie realnego poczucia własnej wartości poprzez dostrzeganie zarówno mocnych stron i wysiłków dziecka, jak i jego trudności i ograniczeń;
9. Konstruktywne rozwiązywanie konfliktów;
10. Konstruktywna pochwała i zachęta.
Następny artykuł:
Wyznaczanie granic - wyrażanie oczekiwań i ograniczeń w taki sposób, aby były one przez dziecko respektowane, a więc konsekwentnie i z szacunkiem dla dziecka.